ඉහත සඳහන් කල පරිදි මිනිසා සුවිශේෂී මැවීමක් වන්නේය. ඒ අනුව සෙසු ජීවින් මෙන් නොව මිනිසාට ස්වයං තීරණ ගැනීමේ හැකියාව ඇත. එහෙත් දේවදුතයින්ට පවා එම හැකියාව ලබා දී නොමැත. මිනිසාව මවා ඇත්තේ අල්ලාහ්ට නැමදීම සඳහා ය. එම කරුණ අල්-කුරානයේ මෙසේ සඳහන් කොට ඇත. “ජින්වරුන්ව සහ මිනිසුන්ව මාව නැමදීමට මිස මැව්වේ නැත” (කුරානය 51:56). ඒ අනුව දෙවියන් ලබා දී ඇති අසීමිත ආනිසංස වලට කෘත ගුණ සැලකීම මිනිසාගේ යුතුකමකි. එමගින් අල්ලාහ්ට කිසිම දෙයක් වැඩි නොවන අතර මිනිසාට කුලිය ලැබෙන්නේය.
මිනිස් ජිවිතයේ අරමුණ පැහැදිලි කර දීම සඳහා මිනිසුන් අතරින්ම නියෝජිතයින් පත් කොට ඇත. එලෙස පත්වූ මුල්ම නබිවරයා ආදම් තුමා වන අතර අවසාන වක්තෘවරයා මුහම්මද් නබි තුමාය. මේ දෙදෙනාට අමතරව සිය දහසකට වඩා නබිවරුන් මෙලොවට පැමිණ තිබේ. ඔවුන් අතරින් මුසා නබිතුමාට තව්රාත් ආගම නොහොත් බයිබලයේ පැරණි ගිවිසුමත් ඊසා නොහොත් ජේසු තුමාට ඉන්ජ්ල් හෙවත් බයිබලයත් පහළ කොට ඇත. සෑම නබිවරයෙකුගේම කාර්ය භාරය වුයේ මිනිසාට වැරදි මාර්ගයෙන් නිවැරදි මාර්ගය වෙනකොට පෙන්වා දීමයි. මුහම්මද් නබිතුමාට පහළ වූ අල්-කුරානය මගින් ඉස්ලාම් දහම් පණිවිඩය සම්පුර්ණ විය. කෙසේ වෙතත් අල් කුරානය මුස්ලිම්වරුන්ට පමණක් අයත්වූ දහම් පණිවිඩයක් නොවේ. ඒ අනුව අල්-කුරානය සකල මිනිස් වර්ගයා වෙනුවෙන්ම පහළ වූ දේව පණිවිඩයකි. මෙම කුර්ආන් වැකියෙන් එය පැහැදිලි වේ. “මෙය (කුරානය) ලෝවැසියන්ට උපදේසයක් මිස වෙන නොමැත” (කුරානය 68:52).
මිනිසාගේ මරණයෙන් පසු නැවත උපතක් ලැබෙන්නේ විනිශ්චය දිනයේදීය. ඒ අනුව විනිශ්චය දිනයට පෙර මේ ලෝකය තුලදී නැවත ඉපදීමක් නැත. තවද මරණයෙන් පසු විනිශ්චය දිනය දක්වා වූ කාලය තුලදී සෑම ආත්මයක්ම ආලමේ බර්සක් හෙවත් ආත්මීය ලෝකය තුල රඳවා තබනු ලබන්නේය. විනිශ්චය දිනයේදී සෑම ආත්මයක්ම නැවත නැගිටවීමට නියමිතය. එම දිනය අපගේ ගණන් ගැනීම අනුව වසර පනස් දහසක් වන එක් දිනයකි. එම දිනයේදී සෑම මිනිසෙකුම මනු ලොවේදී කරන ලද දේවල් පිලිබඳ ලියවිල්ලක් ලබා දීමට නියමිතය. තවද මිනිසාගේ මුවට මුද්‍රා තබන අතර ඔවුන්ගේ අත් කතාකරනු ඇත. ඔවුන්ගේ පාදයන් ඊට සාක්ෂි ලබා දෙනු ඇත. මෙම කරුණ අල්-කුරානයේ මෙසේ විස්තර කොට ඇත. “අද දිනයෙහි ඔවුන්ගේ මුඛවලට මුද්‍රා තබන්නෙමු. (අනතුරුව) ඔවුන් කරමින් සිටි දේවල් ගැන, ඔවුන්ගේ අත් අප සමග පවසන්නේය. තවද, ඔවුන්ගේ පා (ඊට) සාක්ෂි ලබා දෙන්නේය” (කුරානය 36:65). මේ නිසා කිසිවෙකුට එම දිනයේදී අසාධාරණයක් කෙරෙන්නේ නැත. කෙසේ වෙතත් එම දිනය අතිශයින්ම බයංකාර දිනයක් වනවාට කිසිම සැකයක් නැත.
මරණයෙන් පසු ජිවිතයක් ගැන මිනිසාව මෙතරම් දැනුවත් කොට තිබියදීත් ඒ ගැන තැකීමක් නොමැතිව ලෞකික දේවල් පසු පස හඹා යාම පුදුමයකි. බොහෝ අයට මරණයෙන් පසු ජිවිතයක් ඇතැයි මතක් වන්නේ මහළු වියට පා තැබූ පසුවය. තවත් අය සිතන්නේ මරණයෙන් පසු ජීවිතයක් නැති බවයි. ඔවුන් එසේ සිතුවත් දෙවියන් පහළ කල සෑම දහමකින්ම විනිශ්චය දිනය පිළිබඳව අනතුරු හඟවා තිබේ.
මරණයෙන් පසු ජීවිතය හා සසඳන කල මිනිසාට ලැබී ඇත්තේ ඉතා කෙටි ආයු කාලයකි. ඒ අනුව අවුරුදු 60 ක් ජිවත් වන මිනිසෙකුගේ නින්දට හා වෙනත් අත්‍යාවශ්‍ය කටයුතු සඳහා වැයවන කාලය අඩු කලේ නම් ඔහුට ඉතිරි වන්නේ වසර 20 ක් හෝ 25 ක් තරම් ඉතා කෙටි ආයු කාලයකි. එහෙත් පරලොව ජිවිතයට සීමාවක් නැත. ඒ අනුව ලෞකික ජීවිතය වෙනුවෙන් එම ජීවිතය විනාශ කර ගැනීම කොතරම් අවාසනාවක්ද? අද බොහෝ අය තම වැසිකිලියකට දෙන වටිනාකමවත් තමන්ගේ මතු ජීවිතය වෙනුවෙන් ලබා දී නැත. එම නිසා වැසිකිලියකට ලක්ෂගණන් මුදල් වියදම් කලත් තම මතු ජිවිතය වෙනුවෙන් පිනක් දහමක් කිරීමට වියදම් කරන්නේ ඉතා සුළු මුදලකි. එහෙත් මරණයෙන් පසු මිනිසාට ඉතිරි වන්නේ ඔහු කල පින් දහම් පමණක් බව අමතක නොකළ යුතුය.
ස්වර්ගවාසින්ට මෙන්ම නිරා වැසියන්ගේ ජීවිතය සදාකාලික ය. එබැවින් ඔවුන්ට නැවතත් මරණයක් අත්වන්නේ නැත. මෙම කරුණ ස්වර්ගවාසින්ට ඉමහත් සතුටක් ගෙන දෙන අතර නිරා වැසියන්ට කියා නිම කල නොහැකි දුකකට හේතුවක් වන්නේය. ස්වර්ගය සහ නිරය පිළිබද බොහෝ කරුණු අල්-කුරානයේ සහ හදිස්වල සඳහන් වේ. අවශ්‍ය අයට ඒවා ගැන කියවා දැනගත හැකිය.
By Fasy Ajward, B.Sc(sp.phy)Hons, Japura.
Ex: Research officer at former Scientific and Industrial Research Institute.